Servais, Godfried van Bouillon (deel een)

Eigenlijk zou ik een heleboel stripverhalen van Servais eens opnieuw moeten lezen. Vroeger kon ik zijn stijl niet altijd appreciëren. Nu wel. De expressieve, realistische tekeningen met oog voor detail en de licht romantische onderwerpen die geschiedenis en natuur met elkaar vermengen weten me meer dan ooit te boeien.

Dat is in dit eerste deel van 'Godfried van Bouillon' niet anders. Servais woont niet al te ver uit de buurt van het bekende Waalse stadje. Zoals je op de cover al kunt zien, rolt het stripverhaal drie sporen tegelijk uit: dat van de jonge Benoît Renson en zijn jeugdliefde Mady, dat van de volwassen man die een bekroonde fotograaf is geworden en een kritische kijk op de geschiedenisverhalen over Godfried van Bouillon. 

De jeugdliefde die een late bloei kent is verre van realistisch, maar wel charmant. Dan liever de kritische analyse van de motieven die ridders en Kerk hadden om het 'Heilige Land' te 'bevrijden' en de link naar het heden, die in dit eerste deel nog heel beperkt is. 

Kijk ik al uit naar het vervolg? Ik kijk al uit naar het vervolg, dat blijkbaar in november al verschenen is. Een goede tip voor de paasvakantie!

Kristien Dieltiens, Kelderkind

De tijd die ik gebruik om blogberichten te schrijven kan ik niet benutten om te lezen. Die droge vaststelling maakte ik de voorbije twee weken heel geregeld. Om dus maar te zeggen dat ik nog heel wat leeservaringen te bespreken heb...

Kristien Dieltiens ken ik sinds haar magistrale boek 'De moedervlek' gepubliceerd werd, nu toch al zeker meer dan tien jaar geleden. Andere titels konden me dan weer iets minder boeiend, dus was het een beetje afwachten wat ik van het 'Kelderkind' zou vinden. Dat boek, haar vijftigste, werd overstelpt met prijzen en superlatieven en dus moest het er vroeg of laat eens van komen...

'Kelderkind' is een pak dikker dan wat ik gewoon ben, maar de bijna vijfhonderd bladzijden draaien wel snel om. Manfred en Kaspar, de twee hoofdpersonen, vertellen om de beurt hun deel van het verhaal, ook wanneer die delen, zoals je wel kon verwachten, netjes samenschuiven. 

Merkwaardig genoeg vond ik het mysterie rond Kaspar, een wereldvreemde jongen die jarenlang opgesloten werd, een pak minder interessant dan het relaas van Manfred, een man die om zijn hazenlip door iedereen gemeden werd. Over Kaspar zelf kom je eigenlijk zelfs opvallend weinig te weten, ook al vertelt hij bijna alles wat hij weet. Het kan het mysterie rond de historische Kaspar Hauser alleen versterken. 

Je moet het Kristien Dieltiens nageven dat ze zich uitstekend gedocumenteerd heeft over de hele zaak en de bijhorende historische achtergronden. Het boeiendst vond ik de vele verhalen en het bijgeloof van Manfred en zijn moeder en het feit dat ze zo'n intense strijd voerden tegen von Berger, een strijd met een ontstellende ontknoping.

'Kelderkind' kon me genoeg aanspreken om het in enkele dagen uit te hebben, maar kroop nooit helemaal onder mijn huid. Daarvoor kon ik me waarschijnlijk te weinig identificeren met vooral Kaspar, maar dat zei ik al... 

Marian De Smet, Geen bereik

Elke zomer lees je dat soort krantenberichten wel eens, over klimmers en wandelaars die in de bergen in de problemen komen. Leo is zo'n pechvogel. Had hij eindelijk zijn zon-en-strandminnende beste vriend David kunnen overtuigen om op vakantie in de Alpen te gaan, dan gebeurde dit. Tijdens de afdaling was het weer omgeslagen en was Leo in deze kloof beland. Alleen... De kloof leek wel bewoond! 

Nanou's moeder had haar verteld over de mensen, hoe slecht ze waren, dat ze hen moest vermijden. Geen denken aan dus, dat Nanou die jongen zou helpen. Vincent dacht er net hetzelfde over...

Een meisje dat geen contact mag met de 'boze buitenwereld', ik las een paar weken geleden al zo'n boek. Toch is 'Geen bereik' heel anders dan 'Kieuw' van Saskia Maaskant. Veel realistischer, bijvoorbeeld.

Het mooiste aan 'Geen bereik' is de subtiele aanpak van de personages die allemaal hun onvolkomenheden hebben en zich daar ook van bewust lijken. Gevoelens als vriendschap, schuld, tederheid en (moeder)liefde worden met de nodige nuance benaderd.

Over het einde wil ik nog niet te veel vertellen, behalve dat het zeer passend is en toch weer niet helemaal wat je misschien zou verwachten.

Helen Vreeswijk, Promille

Een veertienjarige die zich bewusteloos zuipt en niemand die iets heeft gezien? Het kan. Het gebeurt. Helen Vreeswijk was getuige en schreef er een boek over. 

Angela leert nieuwe 'vrienden' kennen, maar ze heeft heel wat werk om zich aanvaard te weten. Een van de werkpuntjes is het drinken van alcohol. Angela is altijd een goede studente geweest en maakt van haar werkpunt een pluspunt... met alle gevolgen vandien.

Vreeswijk schrijft uiterst realistische adolescentenromans met een waarschuwing die af en toe naar een opgestoken wijsvinger neigt, maar is intussen zo bedreven geworden in het hanteren van spanningsboog, het doseren van informatie en het verwerken van haar research en vakkennis tot een soepel lezend geheel dat ook deze 'Promille' even vlot leest als Angela haar Bacardi leegdrinkt. Meer nog: hoewel het boek redelijk voorspelbaar verloopt, krijgt het naar het einde toe toch een venijnige bocht.

Misschien is het omdat ik een 'niet-tiener' ben, maar ik genoot vooral van de pagina's over het onderzoek. Ook het laatste deel had wat mij betreft heel wat uitgebreider gemogen...

Marita De Sterck, Niet zonder liefde

Arjun is snelheid. Aan slenteraars en pendelaars ergert hij zich een breuk. En aan zijn moeder. Maar zijn plan is mislukt en dat moet hij aan Juma vertellen, ook al heeft hij schrik voor haar reactie. Terecht, want Juma duikt de metro in. Op weg naar Mo's appartement, hun stek, maar toch: ze vlucht. Arjun volgt haar bovengronds. In metrotunnels krijgt hij het benauwd. Onderweg kronkelt alles naar een ontknoping. Kunnen ze samen de toekomst aan? 

Marita De Sterck schrijft intrigerende boeken waarin enkele vaste elementen terugkeren, maar telkens op een compleet andere manier. Sterke vrouwen, grootouders en hun kleinkinderen, volksverhalen en gebruiken, bijgeloof, zwangerschap en miskraam, het speelt in bijna elk boek van haar een belangrijke rol. En de liefde natuurlijk, met alle vallen en opstaan dat erbij hoort. Mooi hierbij is de parabel van de stekelvarkens die ze van Schopenhauer leende: aantrekken en afstoten...

Antwerpen fungeert als multicultureel decor voor de obstakels die het jonge koppel moet tackelen, met zijn racisme en zijn criminaliteit, zijn kosmopolitisch karakter en zijn bekrompenheid, zijn straatmuzikanten en zijn vele nationaliteiten. Nieuw is ook het 'parkour', beweging en filosofie, dat vooral figuurlijk een belangrijke rol speelt.

Het mooiste fragment speelt zich echter niet in de Metropool af, maar in de Brusselse Matongewijk, waar Arjuns vader op verhaal komt. 

'Niet zonder liefde' is boeiend om de vele verhalen en de sfeer die De Sterck erin oproept. De verhaallijn is, hoewel dat niet echt stoort, tamelijk voorspelbaar. Zoals steeds zijn het de karakters die het boek maken. Eerlijk is de auteur ook: elk belangrijk personage mag zijn of haar verhaal vertellen. En ja, met amper honderdzestig bladzijden heb je het boek ook aan 'traceursnelheid' uitgelezen.