Nick Hornby, About a boy

Van Nick Hornby heb ik al verschillende boeken gelezen: 'Juliet, naked' bijvoorbeeld, en 'High fidelity'. 'About a boy' valt niet uit de toon. Net als de twee andere romans gaat het over De Liefde en Het Leven. 

Zoals de voorflap van mijn filmeditie doet vermoeden heeft het boek twee hoofdfiguren: Marcus, de 'boy', en Will, een 36-jarige die op veel gebieden ook nog altijd een 'boy' is. Will is een rijke vrijgezel die ontdekt dat hij meer succes heeft bij de vrouwen wanneer hij zich kan voordoen als alleenstaande papa, totdat hij door de mand valt ten minste. De twaalfjarige Marcus woont bij zijn moeder Fiona, die haar scheiding moeilijk kan verwerken en in een depressie terechtkomt. De jongen wordt gepest op school en vindt bij Will de steun die hij nodig heeft. Totaal onverwacht krijgt hij ook hulp van Ellie, een rebelse vijftienjarige die het voor hem opneemt.

De hoofdstukken hebben afwisselend Marcus en Will als hoofdpersonage, een oude truc die ervoor zorgt dat je wat afwisseling krijgt. Wat mij betreft had Ellie haar eigen hoofdstukken mogen krijgen, want nu blijft ze wat te veel steken in het stereotype van de rebelse puber. Mooi is wel hoe Hornby Ellies moeder beschrijft, een aantrekkelijke vrouw van veertig die aan de ene kant geen raad weet met de dochter die haar nachtmerries bezorgt en aan de andere kant haar streken bijzonder grappig vindt, zelfs gehoopt had dat het karakter van haar baby pittig genoeg zou zijn om de wereld rondom haar op zijn kop te zetten...

Bij momenten heeft 'About a boy' een zeer hoog romantische komedie-gehalte. Het is niet toevallig dat Hugh Grant op de filmcover staat. Gelukkig snijdt Hornby zoals steeds dieper dan dat en gaat het boek niet alleen over hoe 'cool' je moet zijn om je mannetje te staan, maar vooral over hoe je het leven voldoende zin kunt geven om er geen eind aan te maken. Dat Kurt Cobain een belangrijke rol krijgt, is veelzeggend. In 2014 is het twintig jaar geleden dat de bekende zanger van Nirvana zich een kogel door het hoofd schoot.

Ik ben geen fan van Vijf-tv en bij momenten stak het boek wat tegen, maar naar het einde, wanneer de klemtoon wat meer op 'het existentiële' kwam te liggen, was het weer aangenamer om te lezen. Hornby's subtiele humor en rake typeringen trokken me uiteindelijk over de streep.