In Nederland is Koch een bekende figuur, maar voor 'Het Diner' verscheen had ik nog nooit van hem gehoord. Het boek zelf is een opvallende verschijning, zo met die reusachtige kreeft op de cover. Niet dat er kreeft wordt gegeten, als ik het mij goed herinner.
Het boek verloopt volgens de verschillende gangen van maaltijd in een luxerestaurant, aangevuld met de nodige flashbacks. Eenvoudig, maar efficiënt. Een combinatie die zich doorzet in plot en taalgebruik: het is allemaal vlot te volgen en te begrijpen en het lijkt bijna zonder inspanning tot stand gekomen, alsof Koch zijn roman van pagina 1 tot 301 chronologisch intikte, maar daarvoor is het te knap geconstrueerd.
Aanvankelijk lijkt er weinig aan de hand. Claire en Paul gaan uit eten met Serge en Babette. Veel zin hebben ze er niet in, maar ja, hoe gaat dat met verplichtingen. Eén klein incidentje hangt als een enkele regenwolk in de lucht: Paul had zitten neuzen in de gsm van zoon Michel... Onnodig te zeggen dat er een onweer zit aan te komen.
Met de gegevens van dit verhaal had Herman Koch ook een thriller kunnen schrijven en dankzij het personage van Paul krijg je een vreemde inkijk in de gebeurtenissen.
Toch gaat het allemaal een heel andere richting uit dan je verwacht en blijf je na de laatste bladzijde weliswaar met een verzadigd gevoel achter, maar tegelijk ook met het idee dat dit eten nog wel even nodig heeft voor het helemaal verteerd is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten