Haruki Murakami is een van de groten van de hedendaagse literatuur. Ik leerde hem kennen door 'Norwegian Wood', het enige werk van hem dat verfilmd werd.
De broodjesroofverhalen is een dun boekje, ongeveer tachtig pagina's, alles inbegrepen. Het eigenlijke verhaal heeft er niet veel meer dan dertig, want het werd rijkelijk geïllustreerd met goudgroene prenten van Kat Menschik. Die prenten zijn kunstwerkjes op zich, op het randje van kitcherig met al dat blinkende goud, maar toch mooi en mysterieus genoeg.
Ook de twee verhalen baden in eenzelfde tweestrijd. De man die alles vertelt overvalt een bakkerij met een vriend in het eerste verhaal en biecht alles op aan zijn vrouw in het tweede. Het een en ander loopt niet zoals hij het had verwacht...
Mag je een overval plegen als je een onstilbare honger hebt? Zijn er geen andere, betere manieren om aan eten te geraken? Kan een 'vloek' je leven bepalen? Kan muziek de wereld redden? Interessante vragen die maar een half antwoord krijgen. Dat is wat je kan verwachten bij Murakami.
Eerlijk gezegd lees ik nog het liefst zijn romans, maar raak ik toch ook elke keer geboeid door zijn korte verhalen. De broodjesroof is heel toegankelijk en voor wie meerdere Murakami's gelezen heeft zelfs een beetje voorspelbaar. De oorspronkelijke teksten dateren dan ook al uit de jaren '80. Hoog tijd dat ik 1q84 eens uit de kast neem en daarin begin te lezen! Of hoe de broodjesroofverhalen smaken naar meer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten