Van Michael Foley had ik nog nooit gehoord, maar een collega was het boek aan het lezen. Op de cover prijkt een man van een jaar of zestig die druk bezig is met een grasmaaier de vloertegels voor zijn huis te lijf te gaan. 'The Age of Absurdity': krantenkoppen genoeg die dat elke dag bevestigen, maar het was de ondertitel die het hem echt deed: 'Why modern life makes it hard to be happy'. Hoe we gelukkig moeten worden? Dat wil toch iedereen weten?
Nu geloof ik niet snel in praatjes die ik associeer met vrouwenbladen. 'Alles om gelukkig te worden', 'Nooit meer piekeren', het zijn ronkende titels waar ik meestal met een boog omheen loop. Gelukkig is Foleys boek helemaal anders. Filosofischer, om te beginnen. Nooit gedacht dat ik mijn filosofische kennis, of het weinige wat ervan is overgebleven, nog zo intens zou moeten gebruiken bij het lezen van een boek. 'The Age of Absurdity' is bovendien ook grappig, op een subtiele manier, zoals ik het graag heb. Ten slotte legt Foley alles ook netjes uit.
Ik lees niet veel non-fictie, maar 'The Age of Absurdity' bevat genoeg verhaallijnen en knipogen naar literatuur om me overstag te doen gaan, als het dat al niet gedaan had na z'n pleidooi voor moeite, verantwoordelijkheid durven nemen, stilstaan bij het alledaagse en het met nieuwe ogen bekijken, het actief zijn en blijven...
Vooral de bespiegelingen over werk, liefde en leeftijd, waarmee het boek eindigt, zijn onthutsend maar zeer verrijkend... (en ik heb zin gekregen om 'Ulysses' van James Joyce eindelijk eens te lezen).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten