Een jaar of twee geleden zag ik in deSingel de voorstelling 'Tezuka' van Sidi Larbi Cherkaoui, een meesterlijk eerbetoon van een choreograaf aan de bekende mangatekenaar.
Zelf had ik ook al wel eens iets van Tezuka gelezen. Niet 'Astroboy', zijn bekendste werk, maar de eerste delen van 'Boeddha'. Zoals de naam al suggereert, beschrijft de auteur daarin het leven van Boeddha.
'Ayako' is recenter, zeker in Nederlandse vertaling. Het gaat over de (invloed)rijke familie Tenge die zichzelf ten val brengt. Hoofdpersonage in het eerste deel is Jiro, die na zijn militaire dienst naar zijn geboortedorp terugkeert en zo een familiale bal aan het rollen brengt die pas aan het einde van het derde deel met een klap tot stilstand zal komen.
Alleen al voor die briljante apotheose is 'Ayako' het lezen waard. Het meisje is tegen die tijd door zowat iedereen gebruikt en misbruikt. Vreemd is het hoe ze, als een echte antiheld, de hele tijd de speelbal is van alles en iedereen.
Allemaal hebben ze iets op te biechten: de dominante 'pater familias(sen)', Ayako's broers en zus,... Niet helemaal onvoorspelbaar zijn het vooral de mannen die zich van hun lelijkste kant laten zien. Vrouwen die er tegen in gaan worden verstoten of vermoord, al was het maar om de 'goede naam' van de familie zuiver te houden.
Tezuka ontmaskert ze allemaal, met hun nobele bedoelingen, de ongeloofwaardige verklaringen, de hebzucht, de corruptie, de machtshonger...
Personages die het meest beklijven zijn de jongste broer Shiro, bijzonder intelligent en aanvankelijk met een groot rechtvaardigheidsgevoel, O-Ryo, die zwakzinnig is maar een sleutelrol speelt in het eerste boek, en Ayako zelf natuurlijk.
De Nederlandstalige bewerking is meer dan gewoon een vertaling. Geregeld wordt er wat achtergrondinformatie gegeven, zodat je weet hoe je de gebeurtenissen uit het Japan van de jaren dertig, veertig of vijftig moet interpreteren. Anders dan de meeste manga's lees je het boek van links naar rechts en van achter naar voor, maar dat komt misschien omdat het eerder een graphic novel dan een strip is.
De drie delen vormen één sluitend geheel. Ik ben dan ook blij dat ik ze meteen alledrie na elkaar heb gelezen... Tijd om 'Boeddha' nog eens te gaan zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten