dinsdag 1 januari 2013

Marnix Peeters, De dag dat we Andy zijn arm afzaagden

Geef toe, met zo'n titel heb je amper nog een boek nodig. De fantasie schiet al alle kanten op. Geen paniek, dat deed ze ook bij Marnix Peeters die dichter aanleunt bij Elvis dan bij Koen qua onderwerp en schrijfstijl, maar vooral een heel eigen 'smoel' heeft. Nu moet ik eerlijk zeggen dat het afzagen van ledematen, in films of boeken, het is al om het even, niet meteen mijn favoriete onderwerp kan genoemd worden. 

De lotgevallen van Werner Plöts zijn een aaneenschakeling van groteske 'sex and violence' en ik heb mijn wenkbrauwen meer dan eens gefronst. Dat ik het boek toch heb uitgelezen ligt waarschijnlijk aan de bizarre humor en het hoge verhaaltempo: elke keer het weer een beetje beter lijkt te gaan met Werner, komt hij weer in de stront te zitten, niet zelden letterlijk.

Onder de dikke laag 'pis- en kakhumor' schuilt het tragisch, bijna naturalistisch verhaal van een jongen die door iedereen in de steek gelaten of misbruikt wordt. Door de uitvergrote situaties (de activiteiten in de boomhut, het wrede spel van Maya en haar broer Li, de merkwaardige energiewinning van Ernest-Fritz en de zusters Crique) vergeet je soms dat er echt heel wat mensen moeten zijn die de ene tegenslag na de andere hebben, mensen die denken: "Soms flonkert het op, in het hart, en denkt men: dit geluk ontglipt mij nooit meer, maar degene die de hamer hanteert die men vervolgens hard in het gezicht geramd krijgt, spreekt met harde en heldere stem: droom maar voort, achterlijke. Het is niet voor u." (p. 264)

Het geeft me een dubbel gevoel. Enerzijds is het boek een geflipte puberale fantasie waarbij je vooral niet te veel mag nadenken en van de ene 'O nee' in de andere 'Yuk' valt. Anderzijds staat het lachwekkende en het boertige vaak een echte inleving in Werners miserie in de weg. 

Herman Brusselmans draagt Marnix Peeters op handen, vermoedelijk omdat hij een zielsverwant heeft ontdekt. Voor mij is 'De dag dat we Andy zijn arm afzaagden' een aangename afwisseling, maar er blijft wel een vies geurtje hangen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten