'Omdat ik niet wou kussen...' is het verhaal van Hatice Ava, die op 14 februari 2010 in de hals werd gestoken. Hoewel het er even heel slecht voor haar uitziet, herstellen de wonden vrij snel. De angst die de aanranding met zich meebracht is een heel ander verhaal. Ook wat de media van het voorval maken en de vele al dan niet gepaste reacties die erover verschijnen hebben een enorme impact op de tiener. Samen met Guy Didelez schreef ze de gebeurtenissen van zich af.
Waargebeurde verhalen voelen altijd een beetje vreemd en ongemakkelijk. Dat was eerder al toen ik Sabine Dardennes boek las, het is bij Hatice niet anders. Grote boosdoener in het hele verhaal is opnieuw de publieke opinie, gevoed door slordige, al te gretige berichtgeving. Je vraagt je af waarmee sommige mensen zich willen bemoeien zonder ook maar iets van iemand anders leven af te weten.
Nu goed, 'Omdat ik niet wou kussen...' is in de eerste plaats het verhaal over Hatice zelf, over de lastige weg die ze moet afleggen om haar leven weer op te pakken en zin te geven, over hoe onzichtbare wonden een ingrijpendere impact kunnen hebben, over onrealistische verwachtingen van de buitenwereld, over de zoektocht naar de dader.
Guy Didelez wist het zo te structureren dat je geboeid blijft lezen en dat je hoopt dat Hatice nu stilaan de ruimte krijgt om wat er drie en een half jaar geleden gebeurde definitief een plaats te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten