Werk van een collega bespreken kan heel delicaat zijn, maar in het geval van 'Het is dat of stoppen met zingen' hoef ik me geen zorgen te maken: het is gewoon een uitstekende poëziebundel.
De ruim dertig gedichten brengen zowat alles wat ik apprecieer in poëzie. Ze zijn kort, spelen met taal en met verwachtingspatronen en ze roepen interessante beelden. Ook de thema's kunnen me bekoren: het ongewone in het alledaagse weten te zien en daarvan kunnen genieten, tijd en vergankelijkheid, kunst.
Niet alle gedichten heb ik weten te doorgronden. Niet toevallig hou ik het meest van de meer toegankelijke gedichten uit de bundel. Dat zijn ook de teksten die het snelst hun geheimen prijsgeven. Het betekent tegelijk dat ik met een gerust hart de bundel nog eens ter hand kan nemen en me kan buigen over de andere gedichten.
Stoppen met zingen? Niet doen, Sven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten