Helen Vreeswijk schrijft voor en over jongeren over wat ze heeft meegemaakt tijdens haar werk bij de recherche. Echt vrolijke verhalen zijn dat niet, te meer omdat je weet dat het niet alleen waargebeurd is, maar ook nog eens zo realistisch is dat het om het even waar, om het even wanneer ergens anders opnieuw gebeurt of aan het gebeuren is.
Dit verhaal gaat over Floor en Marcia, twee vijftienjarige meisjes die het internet op gaan -wie niet- en al eens een chatroom bezoeken. Niets aan de hand, ware het niet dat die chatrooms en webcams allerlei viezeriken aantrekken. De plot laat zich raden...
Voorspelbaarheid troef dus, maar ergens stoort dat niet. Vreeswijk moet het hebben van haar kennis van het politiewerk en haar vlotte pen. "Chatroom" beklemt en beklijft door wat er fout gaat en minstens evenveel door wat er allemaal nog meer kan gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten