Zal ik het maar meteen eerlijk toegeven? Ik had bijzonder lage verwachtingen bij 'Als de keukenvloer helt'. Goed, die titel kon nog alle kanten uit, maar die cover had toch wel een hoog Libellegehalte.
Het verhaal zou gaan over partnergeweld. Dat hoeft geen slecht thema te zijn, maar in de verkeerde handen kan het enorm klef overkomen. De vraag was natuurlijk: hoe verkeerd zijn de handen van Inge Pelemans? Ze is een leeftijdsgenote, zo leert me de achterflap, en studeerde sociologie aan de K.U.Leuven. Ik zou haar kunnen ontmoet hebben tijdens mijn studentenjaren! Dat zegt natuurlijk nog niets over haar schrijverskwaliteiten.
Soms moet je gewoon doorzetten, het boek pas beoordelen wanneer het uit is. Wat me opvalt in het begin: rake beschrijvingen, veel uitweidingen, traag tempo, maar niet noodzakelijk op een slechte manier. De mannen komen er slecht uit, het vrouwelijke hoofdpersonage vertoont nogal wat stereotype kenmerken. Halverwege het boek raak ik meer en meer betrokken. Het tempo wordt langzaam opgetrokken, er sijpelt spanning door, de dialogen worden beter...
Is het einde voorspelbaar? Het verhaal gaat duidelijk een welbepaalde richting uit. De twee verhaallijnen ontmoeten elkaar aan de horizon. En toch... maar dat laat ik u vooral zelf uitzoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten