Het is 31 december, de tijd van jaaroverzichten en de balans opmaken van het voorbije jaar. Een van de belangrijkste feiten daarin is de oorlog in Syrië. Te gruwelijk voor woorden. Vooral de beelden van stervende kinderen in een school die werd bestookt met sarin blijven bij...
'De Gierenclub' gaat over de journalisten achter die beelden. Tekenaar Caryl Strzelecki volgde het voorbeeld van Joe Sacco en interviewde VRT-journalist Rudi Vranckx over zijn verslaggeving van de Arabische Lente. Het resultaat is een persoonlijke blik op de nieuwsfeiten zoals je die in het journaal nooit te zien krijgt. Daar houdt een journalist zich aan de feiten. In deze striproman is er ruimte voor persoonlijke bespiegelingen. Wel blijft het allemaal behoorlijk nuchter, waarbij Strzelecki zelf de journalist wordt en Vranckx de geïnterviewde.
De tekenaar gebruikt twee verschillende tekenstijlen. Een minder afgelijnde stijl waarbij hij stiften gebruikt en heel schetsmatig te werk gaat om Vranckx en zichzelf te portretteren en een meer gedetailleerdere, ruwere stijl om de nieuwsbeelden weer te geven. Het kleurgebruik is erg functioneel en vaak afwezig. Slechts hier en daar worden lichte kleuren gebruikt. De dood van de Libische leider wordt met zwart en rood op papier gezet. Het zijn letterlijk zwarte bladzijden in het boek. Mooi zijn de tekeningen lang niet altijd, maar ze geven wel duidelijk het gevoel weer dat bij de revolutie en het bloedvergieten hoort.
De tekst is een geslaagde combinatie van persoonlijke getuigenissen en de reflectie van Rudi Vranckx. Ze geeft de nieuwsbeelden een extra dimensie.
Blij word je niet van 'De Gierenclub', maar het is een interessant tijdsdocument.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten