Het zit zo. Een paar weken geleden trok ik met de drie dochters naar het stripfestival van Turnhout. De meisjes zijn niet meteen grote stripfanaten, maar er was vanalles te doen en ze hadden wel zin in een uitstapje. Voor hen waren de interessantste activiteiten de workshops en de kinderanimatie; voor mij als papa was dat de kennismaking met de aanwezige auteurs. Van dat laatste kwam, zoals je al kunt vermoeden, maar weinig in huis.
Eén van de mensen met wie ik wel een korte maar aangename babbel had is Delphine Frantzen, van wie ik nog niet had gehoord. Ze viel wel wat op, natuurlijk, als jonge vrouw in die voornamelijk mannelijke wereld van stripauteurs.
Hier op de foto zie je ze aan het werk op het festival.
Haar debuutalbum heet dus 'Madame Pipi'. Ik doorbladerde het, want de tekenstijl sprak me op het eerste gezicht nog wel aan. Toen begon ik te twijfelen. Achteraf gezien heb ik gewoon de verkeerde pagina's opengeslagen, dat kan niet anders. Het boek is een pareltje en een (wc-)verfrissing in het huidige toch al gevarieerde aanbod.
Spijt dus, dat ik het album daar niet gekocht heb en heb laten signeren...
Zoals je kunt verwachten gaat het verhaal over een toiletdame. Een interessant perspectief, want mensen blijken hun grootste geheimen aan de vriendelijke Marieke en haar gans toe te vertrouwen. In ruil geeft ze hen wat goede raad. Meer zeg ik niet.
Hier en daar voel je de invloed van iemand als Brecht Evens met zijn prachtige 'Ergens waar je niet wil zijn', maar Delphine Frantzen heeft vooral een eigen palet en een eigen stem en ik kijk al reikhalzend als Jefke de gans uit naar een tweede striproman.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten