Elke zomer lees je dat soort krantenberichten wel eens, over klimmers en wandelaars die in de bergen in de problemen komen. Leo is zo'n pechvogel. Had hij eindelijk zijn zon-en-strandminnende beste vriend David kunnen overtuigen om op vakantie in de Alpen te gaan, dan gebeurde dit. Tijdens de afdaling was het weer omgeslagen en was Leo in deze kloof beland. Alleen... De kloof leek wel bewoond!
Nanou's moeder had haar verteld over de mensen, hoe slecht ze waren, dat ze hen moest vermijden. Geen denken aan dus, dat Nanou die jongen zou helpen. Vincent dacht er net hetzelfde over...
Een meisje dat geen contact mag met de 'boze buitenwereld', ik las een paar weken geleden al zo'n boek. Toch is 'Geen bereik' heel anders dan 'Kieuw' van Saskia Maaskant. Veel realistischer, bijvoorbeeld.
Het mooiste aan 'Geen bereik' is de subtiele aanpak van de personages die allemaal hun onvolkomenheden hebben en zich daar ook van bewust lijken. Gevoelens als vriendschap, schuld, tederheid en (moeder)liefde worden met de nodige nuance benaderd.
Over het einde wil ik nog niet te veel vertellen, behalve dat het zeer passend is en toch weer niet helemaal wat je misschien zou verwachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten