Er zijn niet veel citaten die ik uit het hoofd ken. Eigenlijk kom ik op niet meer dan één: 'Het mooiste geschenk dat je iemand kunt geven is iets om over na te denken.' Geen idee wie het bedacht heeft en geen zin om het op te zoeken... Het punt dat ik wil maken is dat het enorm van toepassing is op 'The sense of an ending'.
Van Julian Barnes is dit intussen het derde boek dat ik gelezen heb, na 'England, England' en 'Levels of life'. Vreemd eigenlijk dat ik er zo lang over heb gedaan om zijn werk te ontdekken... of het moest met leeftijd te maken hebben. De Tony uit dit boek is gepensioneerd en gaat spitten in de mysteries van zijn jeugd.
Nadenken over je leven is misschien wel contraproductief, zeker wanneer het gaat over wat al lang achter de rug is. Wat gebeurd is, is gebeurd. Je bent veranderd, de mensen die je toen kende zijn veranderd. Waarom zou je jezelf verliezen in 'wat als'?
Tenzij het helpt om te begrijpen wie je bent of wie je nog zou kunnen zijn. Tenzij je uit dat verleden iets moois kunt puren, hoe gênant sommige herinneringen ook durven zijn... maar is niet iedereen ooit jong en overmoedig geweest?
'The Sense of an Ending' is, het citaat uit de eerste alinea indachtig, een pracht van een geschenk, dat bovendien prachtig geschreven is en hoogst onvoorspelbaar blijkt. Mooi, mooi!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten