Goed, ik moet eerlijk zijn natuurlijk. Ik wist wie de dader was voor ik begon met lezen. Ik wist zelfs min of meer hoe hij ontmaskerd werd. Dat nam een groot deel van de spanning en de verrassing weg. Het zorgde er bovendien voor dat ik het boek op een heel andere manier las.
Had ik het me maar niet moeten laten verklappen. Dat is waar, maar om de een of andere reden vond ik 'De stalker' een pak minder boeiend dan zeg maar 'Promille' van dezelfde auteur. Had ik de auteur niet zelf horen vertellen dat alles gebaseerd was op een echte zaak, dan had ik het verhaal afgedaan als niet zo geloofwaardig.
De stalker in dit boek is dan ook behoorlijk 'verknipt', zoals het zo heerlijk verwoord wordt door één van de verdachten. Ik hou van dat woord. Tegelijk is hij op een bepaalde manier vooral zielig en niet zo eng. Ik kon ook niet snappen dat de personages maar niet door hadden wie hij was. Het was zo duidelijk, maar misschien zit mijn voorkennis me hier in de weg...
Enfin, Vreeswijks boeken lees je als 'snelle hap' en dit exemplaar smaakte iets fletser dan de vorige. Omdat ik er al te veel over wist? Omdat ik veel personages afstotelijk vind? Omdat er gewenning optrad? Een slecht boek is 'De stalker' zeker niet, maar ik was er niet 'kapot' van...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten