De personages zijn vaak merkwaardige figuren. Ze jagen een droom na, een illusie of een waanbeeld. Sommigen zijn -erger nog- lang geleden daarmee opgehouden. Bijna allemaal ontdekken ze dat het leven vol teleurstellingen en tegenslagen zit. De verteller is vaak een kind of een wat naïeve man. Ze raken zijdelings ergens bij betrokken, maar lijken niet echt deel uit te maken van de belangrijkste gebeurtenissen, alsof ze die niet helemaal begrijpen.
Slecht geschreven zijn de verhalen absoluut niet. In telkens maximum veertig bladzijden -maar meestal veel minder- staat geen komma of koppelteken te veel. Elk element wordt gebruikt voor de plot of de sfeer. Van Essen verrast en zet -meestal- op het verkeerde been. Qua originaliteit laat hij iedereen het nakijken. Minder dan drie sterren toekennen is hem onrecht aandoen.
Toch raakt het me niet echt. Het is alsof ze té onderkoeld, té afstandelijk geschreven zijn. Wat me ook soms stoorde: net de vragen waarop je het antwoord met alle geweld wil weten bleven onbeantwoord, terwijl andere aspecten uitvoeriger werden belicht.
Ik hou van verrassing en originaliteit, maar het harde, naar het cynische neigende in veel verhalen in deze bundel is aan mij niet besteed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten