Waarom heb ik nooit eerder een boek van deze dame gelezen? Renate Dorrestein is nochtans een klinkende naam in de Nederlandse literatuur van vandaag. 'Hart van steen' is het eerste boek dat ik van haar lees, maar zeker niet het laatste.
Waarover gaat het? Ellen is het derde kind van Margje en Frits. Het koppel heeft een documentatiebureau, iets wat anno 2013 ondenkbaar zou zijn, maar het verhaal situeert zich in het pre-internettijdperk, de jaren '50 om meer precies te zijn. Dat wil zeggen, een deel van het verhaal. Eigenlijk krijgen we maar liefst drie tijdslijnen tegelijk: eentje over Ellens kindertijd, eentje over wat er na 'het drama' gebeurde en een over het 'nu', wanneer ze in verwachting is van haar eerste kind.
Het knappe van het verhaal is dat het zo perfect wordt uitgewerkt en opgebouwd. Al vrij vroeg kom je te weten dat er iets grondig fout is gegaan in gezin Van Bemmel. Wat er dan exact gebeurd is wordt slechts beetje bij beetje, haast bij toeval, verteld. Ook Ellens rol daarin blijft lang onduidelijk.
Ellen zwalpt tussen heden en verleden via ingenieuze flashbacks die de nodige concentratie vragen maar zo subtiel worden opgebouwd dat je als lezer in Ellens hoofd zit en als het ware met haar meedenkt en voelt.
Subtiliteit en nuance zijn mee de grote kracht van dit boek. Wanneer Carlos/Michiel een ongeval krijgt, gebeurt dat bijna terloops. Had je enkele regels overgeslagen, dan had je het niet eens gemerkt. Zo snel als ongevallen kunnen gebeuren, zo snel is het neergeschreven. De impact is enorm.
Even heb ik gedacht dat er een link moet bestaan tussen titel en auteur (Dorre'stein' en 'Hart van Steen') en bij momenten lijkt het boek wel autobiografisch, zo raak zijn sommige details gekozen, maar het verhaal past te netjes als een puzzel in elkaar. Is dat een bezwaar? Absoluut niet. Je wenst niemand Ellens leven toe... maar het is wel verdomd mooi beschreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten