Veel klassiekers lees ik niet. Meestal ken ik het verhaal al, vaak is de bewerking boeiender dan het origineel. Bij Oscar Wilde lag dat enigszins anders. Dat het over een schilderij ging, dat wist ik, en dat het hoofdpersonage jong blijft, terwijl het kunstwerk veroudert. Dat was het zo ongeveer.
Een paar weken geleden zag ik de filmversie; vandaag had ik het boek uit. Er zijn natuurlijk enkele opvallende verschillen tussen de twee, maar wat me het meeste aansprak waren de gelijkenissen. De belangrijkste thema's van het boek blijven overeind, ook al zijn we intussen ruim 120 jaar verder. 'The picture' leest ook verrassend vlot voor zijn leeftijd. Zou dat Wildes bedoeling geweest zijn, ervoor zorgen dat zijn werk er even 'jong' blijft uit zien als zijn hoofdpersonage?
Wat het meeste bijblijft zijn de vele, vaak cynische, oneliners van Lord Henry, die je uit het hoofd zou willen leren om mee te amuseren of shockeren, en natuurlijk de fenomenale ontknoping die tegelijk logisch en onverwacht is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten