Helemaal zeker weet ik het niet, maar dit moet zo ongeveer de zesde of zevende roman zijn die ik van Amélie Nothomb lees. Niet in het Frans, tot nu toe. Misschien moet ik dat gewoon eens proberen. Haar boeken zijn meestal tamelijk dun, maar altijd bijzonder origineel, al had ik vooraf mijn bedenkingen bij deze.
'Blauwbaard' is sterk gebaseerd op het klassieke verhaal van de verboden kamer in het huis van de gelijknamige wrede man. Gelukkig doet Amélie Nothomb veel meer dan wat na te vertellen wat iedereen al weet. Saturnine, de heldin, is op huizenjacht in Parijs en komt eerder toevallig bij een kamer in het appartement van don Elemmirio Nibal y Milcar uit. Voor haar verdwenen al acht vrouwen op mysterieuze wijze uit het appartement. Kan zij haar lot ontlopen?
De plot mag dan enigszins voorspelbaar lijken, maar Nothomb slaagt er op twee manieren in om haar lezers te prikkelen. De eerste is uiteraard het subtiele spelen met de verwachtingen: staat Saturnine stevig genoeg in haar schoenen om niet met open ogen in de val te trappen? De tweede is zo'n beetje het keurmerk van de auteur: aan de verhaallijnen koppelt ze fundamentele filosofische discussievragen over ethiek, esthetiek en echte liefde.
'Blauwbaard' is enorm vlot geschreven, alsof de auteur alles ter plaatse vertelt. Het boek is dan ook snel uit, maar zindert gelukkig nog lekker lang na.
het leukst is het als je de boeken van Am,elie leest vanaf haar eerste boek.
BeantwoordenVerwijderenJe merkt dan dat ze is steeds extremer wordt en is meegegaan met de extremiteiten op TV.
Ik heb alle 21 boeken van haar in bezit en gelezen en kijk weer elk jaar uit naar de nieuwste.
Ook in het Frans zijn ze goed leesbaar, maar de vertalingen zijn absoluut goed te noemen.
Veel plezier