Ik kocht 'Arend' jaren geleden al, in De Slegte op de Meir, als ik me niet vergis. Het boek stond al die tijd in mijn kast.
Arend is een merkwaardige jongen. Hij is ongewoon groot voor zijn leeftijd en daardoor vaak het mikpunt van spot. Zijn moeder kijkt amper naar hem om. Hij is gefascineerd door vliegen, maar hoe krijgt hij ooit zijn omvangrijke lichaam de lucht in?
In drie hoofdstukken vertelt Stefan Brijs hoe de jongen op de wereld komt en hoe hij opgroeit. Het verhaal bevat heel wat symboliek en de thematiek spreekt aan, ook al stoot alles wat met Arend gebeurt af, net omdat het zo vreselijk is.
Soms was het moeilijk om te blijven doorlezen. Dezelfde motieven blijven zich herhalen en het einde is gedeeltelijk te voorspellen. Het perspectief van Arend, hoe interessant ook, zorgt voor grote blinde vlekken: veel weet je niet over Hans of Anna, terwijl net zij enorm belangrijk zijn.
De mooiste passages zitten gelukkig vooral in de laatste hoofdstukken. 'Arend' laat me niet ademloos achter, maar een echte tegenvaller is het evenmin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten