Rosinski, Yann, Sente, Surzhenko, De Vita, De werelden van Thorgal

'Het ontstaan van de Werelden van Thorgal' is niet echt een stripverhaal. Het is een verzameling interviews met de verschillende tekenaars en scenaristen die bij de nieuwe Thorgalreeksen betrokken zijn, aangevuld met enkele platen die niet in de albums verschenen.

Mijn eerste Thorgal moet ik in de bibliotheek van Brugge gelezen hebben, in de jeugdafdeling, op de blokkenstructuur daar. Iemand van mijn school had me 'De schaduwen voorbij' laten zien. Het leek in niets op wat ik tot dan toe had gelezen, maar ik vond het waanzinnig mooi. 

Toen Van Hamme stopte met het schrijven van scenario's van de reeks, leek er een einde komen aan de sage van het sterrenkind dat opgroeide tussen de Vikingen. In 'Het ontstaan van de Werelden' vertelt Rosinski hoe hij al jarenlang met het idee liep om zijn reeks verder te laten uitwaaieren door zich niet langer alleen te focussen op Thorgal zelf, maar aandacht te besteden aan zijn kinderen en aan zijn aartsrivale, Kriss van Valnor. Nu enkele jaren later is de reeks Thorgal voortgezet met Jolan als belangrijkste karakter, hebben Wolvin en Kriss van Valnor een eigen reeks en zijn er albums over 'de jonge jaren van Thorgal'. 

Je zou voor minder vrezen dat dit te veel van het goede is. Waar je vroeger soms ontzettend lang moest wachten op een nieuwe titel, is er nu altijd wel een reeks die weer een album rijker is. Door te werken met meerdere tekenaars en scenaristen die goed op elkaar ingespeeld zijn lukt dat ook. De verhalen grijpen in elkaar, zodat 'de werelden van Thorgal' meer dan ooit een saga worden, zoals het ook past bij de mythologie van de Vikingen, die zo vaak een grote rol speelt. 

Tegelijk is het ook een puzzel en een kluwen geworden die ik niet altijd meer ontward krijg. Vooral de aanknopingspunten tussen 'Kriss van Valnor' en de gewone reeks zijn soms lastig, omdat ik ze -blijkbaar- niet helemaal in de juiste volgorde heb gelezen en omdat er heel veel nieuwe namen zijn bijgekomen.

Eerst stond ik heel sceptisch, leek het hele concept mij vooral commercieel ingegeven en had ik, net als Van Hamme, wat genoeg van Thorgal. De laatste albums vond ik niet altijd even subliem. Nu ik in enkele maanden tijd zo goed als alle albums van de nevenreeksen heb gelezen moet ik mijn oordeel herzien. Er zijn nog altijd een heleboel wendingen waarbij ik even moet slikken, maar Jolan en Wolvin zijn intrigerende karakters geworden en Kriss van Valnor heeft een extra dimensie gekregen, ook al blijft ze vooral in het voorlopig recentste deel 'Bondgenootschappen' in de eerste plaats haar slechte zelf. 

Qua tekenstijl vallen Surzhenko en De Vita niet uit de toon die Rosinski had gezet en Wolvins nieuwste 'Het rijk van de chaos' is een pareltje. 

'Het ontstaan van de Werelden' is geen hebbeding, niet voor mij, maar het biedt een interessant inzicht in het snel uitbreidende Thorgaluniversum dat mijn aandacht beetje bij beetje aan het herwinnen is.