Vreemd hoe een boek kan schetsen hoe snel de wereld verandert. Jan Simoen schreef 'Met mij gaat alles goed' halverwege de jaren negentig, intussen al bijna twintig jaar geleden dus. Het is een roman die bestaat uit brieven en telegrammen die de personages elkaar sturen. Dat alleen al lijkt eeuwen geleden.
Het verhaal situeert zich in de tijd dat aids bekendheid begon te krijgen en Joegoslavië uit elkaar viel. De Muur in Berlijn wordt ergens in de eerste helft van het boek gesloopt. Je zou 'Met mij gaat alles goed' met een beetje goede wil dus 'historisch' kunnen noemen. Wat wil je ook, wanneer je de gebeurtenissen in je verhaal zo actueel maakt?
Nu, in 2014, heb ik het boek herlezen. De eerste keer dat ik erin begon moet in de bibliotheek van Brugge geweest zijn, in de leeszaal op de benedenverdieping als ik het me goed herinner. De twee vervolgtitels heb ik ook gelezen: 'En met Anna' en 'Veel liefs van Michaël', zij het jaren later.
Je zou verwachten dat 'Met mij' hopeloos verouderd is, maar niets is minder waar, mits je het een en ander in het juiste (historische?) perspectief plaatst. Op de vlucht slaan voor de oorlog is actueler dan ooit, al zijn de namen van de locaties misschien veranderd. Syrië, iemand? Vechten tegen een ongeneeslijke ziekte is helaas al even alomtegenwoordig. Interessant is ook hoe Jonas niet alles aan iedereen wil vertellen, maar door zijn ziekte verplicht wordt om toenadering te zoeken tot de zwijgzame Pierre en een groter engagement toont dan hij van zichzelf had verwacht.
Geen idee of ik het boek in 2034 nog eens opnieuw lees. Nu was het in elk geval een aangename herontdekking.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten